του Χρήστου Ιωάννου
cioannou@ceo.gr
Την προηγούμενη εβδομάδα στη Βουλή διεξήχθη μία μάχη από τα παλιά. Ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης Αλέξης Τσίπρας – που κάποτε είχε ένα συγκριτικό πλεονέκτημα ως προς την ανάδειξη και καταπολέμηση θεμάτων διαφθοράς και διαπλοκής – έβαλε την επαναστατική στολή και ξεσπάθωσε κατά του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη και της Κυβέρνησης για το ξεπάγωμα των λογαριασμών προσώπων που έχουν εμπλακεί σε οικονομικά εγκλήματα και κατηγορούνται για ξέπλυμα βρώμικου χρήματος και το δώρο της ποινικής ασυλίας που έκανε στους τραπεζίτες.
«Το μεγαλύτερο πρόβλημα, κύριοι της Νέας Δημοκρατίας, είναι ότι τέσσερις μόλις μήνες μετά το αποτέλεσμα των εκλογών, σπεύδετε με μεγάλη ταχύτητα να κερδίσετε τον χαμένο χρόνο των τεσσάρων ετών και να καθαρίσετε, απ’ ό,τι φαίνεται, όσους τόσα χρόνια -τα τέσσερα και μισό χρόνια- δεν είχαν την προστασία σας, επειδή εσείς δεν ήσασταν στα κυβερνητικά έδρανα.» και συνέχισε με περισσότερη σφοδρότητα την ομιλία του λέγοντας πως «Έρχεστε λοιπόν να επαναφέρετε την κανονικότητα, αλλά ποια κανονικότητα; Την κανονικότητα την οποία γνωρίζει καλά ο ελληνικός λαός για πάρα πολλά χρόνια, την κανονικότητα της διαπλοκής, της διαφθοράς, αυτήν την κανονικότητα, που έριξε τη χώρα στα βράχια και την οδήγησε στη χρεοκοπία και στο τέλος στα μνημόνια. Και έχετε ξεπεράσει κάθε όριο απροκάλυπτης εύνοιας απέναντι στη συγκεκριμένη κατηγορία του οικονομικού εγκλήματος», είπε μεταξύ άλλων ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και μπορεί να είναι αλήθεια.
Όμως το ερώτημα είναι τί συνέβη τα προηγούμενα τεσσεράμιση χρόνια όταν ήταν Πρωθυπουργός και είχε το χρόνο και την βούληση να αλλάξει τα πράγματα στη χώρα;
Συνέβησαν αρκετά πράγματα. Δυστυχώς, όλα στην κατεύθυνση που τώρα η Νέα Δημοκρατία συνεχίζει. Άλλαξε ο δρακόντιος νόμος 1608/1950 περί καταχραστών, εξαιρώντας από το αδίκημα τα πρόσωπα με την ιδιότητα του τραπεζίτη. Επίσης τα αδικήματα της δωροδοκίας/δωροληψίας αντιμετωπίστηκαν επιεικέστερα για τα ίδια πρόσωπα. Κι αυτό γιατί οι υπάλληλοι των τραπεζών έκριναν ότι δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται όπως οι δημόσιοι υπάλληλοι αλλά ως ιδιωτικοί υπάλληλοι μιας οποιασδήποτε Ανώνυμης Εταιρείας. Το γεγονός ότι στις τράπεζες είναι μέτοχος το δημόσιο και ότι διαχειρίζονται καταθέσεις των απλών πολιτών δεν μέτρησε στη ζυγαριά των αριστερών, αν και αυτό υποστήριζαν τόσα χρόνια.
Κατά τη διάρκεια της Πρωθυπουργίας του Αλέξη Τσίπρα έγινε και κάτι άλλο. Δικηγόροι που είχαν στενές επαφές μαζί του και το περιβάλλον του ανέλαβαν υποθέσεις οικονομικών εγκλημάτων, τις οποίες το κόμμα συνήθιζε να καταγγέλει. Συμπτωματικά λένε οι ίδιοι, αφού είναι καλοί ποινικολόγοι και μπορούν να υπερασπίζονται όλους τους κατηγορουμένους. Όμως δεν ακούσαμε, ούτε είδαμε στελέχη του κόμματος ούτε τον αρχηγό να ξανασχολούνται με αυτές τις υποθέσεις, όσο οι καλοί ποινικολόγοι είχαν αναλάβει τις υποθέσεις. Ούτε βέβαια στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ σχολίασαν τις αποφάσεις των δικαστηρίων, όπως συνήθως κάνουν όταν οι αποφάσεις δεν τους αρέσουν. Ούτε τα μέσα ενημέρωσης που στηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ έκαναν ρεπορτάζ για τις υποθέσεις.
Οι συμφωνίες με τους τραπεζίτες
Εκτός των παραπάνω, είδαμε και κάτι άλλο. Τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα να κάνει συμφωνίες με κάποιους τραπεζίτες. Ποιός θα ξεχάσει τις επαφές και τις συναντήσεις του Αλέξη Τσίπρα με τον επικεφαλής της Τράπεζας Πειραιώς Χρήστο Μεγάλου για την πώληση του Ερρίκος Ντυνάν στο ελληνικό δημόσιο με μεσάζοντα-επενδυτή το Ιδρυμα Ωνάση; Μια συμφωνία, όπως την ονόμασε ο τέως Πρωθυπουργός, την οποία η Νέα Δημοκρατία κατήγγειλε σε όλους τους τόνους αφού όπως αποδείχθηκε προσφάτως στη Βουλή (στη συζήτηση στις 18/10/2019), ο επενδυτής που έκανε την προσφορά για την αγορά του νοσοκομείου, δηλαδή το Ιδρυμα Ωνάση, δεν θα έβαζε παρά κλάσμα, από το ποσό που η τράπεζα ζητούσε και είχε διαδοθεί και γραφτεί σε όλο τον τύπο. Αν αυτό δεν συνιστά παρατυπία σε ένα διεθνή διαγωνισμό, τότε τί είναι;
Επίσης, ποιός θα ξεχάσει την συμφωνία του τέως υπουργού Υποδομών και Μεταφορών Χρήστου Σπίρτζη με την ίδια τράπεζα, την Τράπεζα Πειραιώς για τη χρηματοδότηση της επένδυσης στο Θριάσιο, την οποία όμως η ΕΕ έχει παγώσει; Αυτές είναι ενδεικτικές περιπτώσεις και δεν είναι οι μόνες.
Τώρα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του βάζουν και αυτοί ένα λιθαράκι στην «κανονικότητα», που κληρονόμισαν από τον Αλέξη Τσίπρα. Το γεγονός ότι η κοινή γνώμη διαφωνεί και ότι γίναμε θέμα μέχρι στους Financial Times, το αγνοούν αφού το όφελος σε αυτή τη φάση θα είναι μεγαλύτερο από την όποια ζημιά. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα τακτοποιήσει τα θαλασσοδάνεια του κόμματός της και του ΠΑΣΟΚ και θα πάρει τα εύσημα από επιχειρηματίες για όλα τα «κουρέματα» των δανείων που θα ακολουθήσουν. Σε αυτό ο Τσίπρας έχει δίκιο. Ισως γιατί δεν μπόρεσε ο ίδιος να το κάνει, αφού όπως είπε και στη Βουλή του το είχαν ζητήσει…
