Το Πρωτοδικείο Αθήνας (Τμήμα Εκουσίας Δικαιοδοσίας) εξέδωσε απόφαση σχετικά με την υπόθεση της κατασκευαστικής εταιρείας CCC, λιβανέζικων συμφερόντων και της εταιρείας «ΤΟΞΟΤΗΣ» του Χρήστου Καλογρίτσα διεκδικώντας το ποσό των 3 εκατ. ευρώ.
Οι δύο εταιρείες είχαν υπογράψει συμφωνία με βάση τους νόμους της Ελβετίας στις 22 Αυγούστου 2016, με αντικείμενο κατασκευαστικές εργασίες στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της «ΤΟΞΟΤΗΣ» υποστήριξε ότι η συμφωνία ήταν εικονική, και επρόκειτο για «συμφωνία συμφέροντος, που βασίζεται στην σαφέστατη πρόθεση να καλύψει άλλη μυστική συμφωνία και είναι ανίσχυρη».
Στην πραγματικότητα επρόκειτο για χρηματοδότηση 3 εκατ. ευρώ της εταιρείας Τοξότης για να συμμετέχει στον διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες.
Σύμφωνα με το Πρωτοδικείο Αθηνών, η συμφωνία δεν μπορεί να θεωρηθεί ψεύτικη με βάση το εφαρμοστέο ελβετικό ουσιαστικό δίκαιο, ενώ τα ελληνικά δικαστήρια έχουν εξουσία «περιορισμένης έκτασης και επεκτείνεται στη διακρίβωση της συνδρομής για την κήρυξη ή μη εκτελεστής της απόφασης». Μάλιστα, το δικαστήριο σημειώνει ότι δεν μπορεί να προβεί «σε αναδίκαση της υπόθεσης, σε τροποποιήσεις, μεταβολές, προσθήκες και αφαιρέσεις», ενώ «δεν έχει την εξουσία εξέτασης ισχυρισμών που ανάγονται στην ουσία, έστω κι αν αυτοί συνοδεύονται από τα προσκομιζόμενα αποδεικτικά μέσα που δεν τέθηκαν στη διάθεση του επιλαμβανόμενου της υπόθεσης αλλοδαπού Διαιτητικού Δικαστηρίου».
Ως εκ τούτου, το δικαστήριο έκρινε ότι η «ΤΟΞΟΤΗΣ» θα καταβάλει 3 εκατ. ευρώ, τόκους επί του ποσού με επιτόκιο 5% ετησίως από τις 14 Ιουλίου 2017 έως την πλήρη εξόφληση, 130.000 δολάρια ΗΠΑ ως έξοδα διαιτησίας και για νομικά και λοιπά έξοδα.
Τι είχε αναφέρει η εταιρεία «Τοξότης»
Σε επιστολή του προς τη γραμματεία του Διεθνούς Διαιτητικού Δικαστηρίου του Διεθνούς Εμπορικού Επιμελητηρίου, ο Αθανάσιος Αναστασίου, πρόεδρος της εταιρείας Τοξότης, του Χρήστου Καλογρίτσα είχε χαρακτηρίσει τη συμφωνία ως συμφέροντος που «βασίζεται στην σαφέστατη πρόθεση να καλύψει άλλη μυστική συμφωνία».
«Από την αρχή έως το τέλος της είναι μυστική συμφωνία συμφέροντος και βασίζεται στην σαφέστατη πρόθεση να καλύψει άλλη μυστική συμφωνία. Συνεπώς, οι συμφωνίες αυτές (περιλαμβανομένου του όρου περί διαιτησίας) θεωρούνται άκυρες και ανίσχυρες». Στην ίδια επιστολή αναφερόταν ότι οι συμφωνίες με τη CCC είχαν γραφτεί μόνο στα αγγλικά και «το πρόσωπο το οποίο υπογράφει τις συμφωνίες εκ μέρους της εταιρείας μας δεν ομιλεί, ούτε κατανοεί την αγγλική γλώσσα».
Το Διαιτητικό Δικαστήριο δεν δέχθηκε τους ισχυρισμούς της πλευράς Καλογρίτσα και δικαίωσε τον κατασκευαστικό κολοσσό CCC επιδικάζοντας τα 3 εκατ. ευρώ με την επιβάρυνση των νόμιμων τόκων για την καθυστέρηση στην καταβολή του ποσού.